De Hermannsweg in september
De Hermannsweg, of Hermannshöhen wordt gezien als één van de mooiste bergwandelingen van Duitsland.
De totale route is 226 km lang en brengt je over de glooiende heuvels van het Teutoburger Wald. De wandeling kent verschillende stijgingen en dalingen. Onderweg kun je daardoor regelmatig genieten van een weids uitzicht over het landschap.
Door de vele opstappunten is het makkelijk om de route in delen te wandelen. Prima voor een lekker weekend weg of een korte vakantie bij onze oosterburen.
Het startpunt van de route in Rheine
Op een zonnige dag in september wandelen wij de eerste etappe van de Hermannsweg. De stad Rheine is het officiële startpunt van de route. We parkeren onze auto bij het station in Hörstel en stappen daar op de trein. Een kwartier later staat we bij het grote routebord waar alles begint.
Via de bordjes met een H erop lopen we direct het centrum in. Het centrale plein met de prachtige oude panden is een lust voor het oog, jammer dat het nu in de steigers staat. Na een kleine rondwandeling en een lekker kopje koffie op één van de terrasjes gaan we op pad.
Via de bordjes met een H erop lopen we direct het centrum in. Het centrale plein met de prachtige oude panden is een lust voor het oog, jammer dat het nu in de steigers staat. Na een kleine rondwandeling en een lekker kopje koffie op één van de terrasjes gaan we op pad.
De natuur is nooit ver weg
Al wandelend komen we langs de rivier de Eems en door de buitenwijken van de stad. We passeren de oude “soldatenbrug”, de enige brug die de oorlog overleefde, en na een laatste blik op Rheine lopen het bos in. Zo zitten we al snel midden in de natuur. Eén van die dingen die wandelen in Duitsland zo bijzonder maakt: de natuur is nooit ver weg!
Het gaat verder tussen de akkers, langs oude boerderijen en door het bos. Wat ruiken de dennen heerlijk op dit soort warme dagen. We horen het roffelen van een specht en meesjes schieten voor ons weg. De koolzaadvelden staan in volle bloei en trekken vlinders op zoek naar een lekker hapje.
Als we even later een bocht om lopen staan we oog in oog met een jonge ree die in de velden geniet van het verse gras. Langzaam sluip ik dichterbij maar na een tijd houd hij het voor gezien en trekt zich terug in het bos.
Het gaat verder tussen de akkers, langs oude boerderijen en door het bos. Wat ruiken de dennen heerlijk op dit soort warme dagen. We horen het roffelen van een specht en meesjes schieten voor ons weg. De koolzaadvelden staan in volle bloei en trekken vlinders op zoek naar een lekker hapje.
Als we even later een bocht om lopen staan we oog in oog met een jonge ree die in de velden geniet van het verse gras. Langzaam sluip ik dichterbij maar na een tijd houd hij het voor gezien en trekt zich terug in het bos.
Historisch Bevergern
Na een kopje koffie bij Akzenthotel Saltenhof wandelen we richting Bevergern. Dit plaatsje is een paar jaar geleden gekozen tot het mooiste dorp van Duitsland en ik snap wel waarom. Ik geniet volop want ik ben gek op dit soort plekjes.
De route gaat door het historisch centrum waar we een aantal fraaie vakwerkhuizen en de bijzondere oude viltmolen bewonderen. Vlak voor het plaatsje Hörsten buigt het pad af. Wij wandelen nog een kleine 2 kilometer rechtdoor langs de doorgaande weg tot aan het station.
De route gaat door het historisch centrum waar we een aantal fraaie vakwerkhuizen en de bijzondere oude viltmolen bewonderen. Vlak voor het plaatsje Hörsten buigt het pad af. Wij wandelen nog een kleine 2 kilometer rechtdoor langs de doorgaande weg tot aan het station.
Een kleine toegift
Op de wandelbordjes zagen we ze staan; de rotsformaties van de Dörenther klippen, maar ze bleken te ver voor deze wandeldag. We besluiten als toegift nog even met de auto die kant uit te rijden. Niet veel later wandelen we nog een half uurtje rond en genieten van de ruige rotsen en het uitzicht tot het schemerig wordt.
Een mooie manier om onze eerste kennismaking met de Hermannsweg mee af te sluiten.
Een mooie manier om onze eerste kennismaking met de Hermannsweg mee af te sluiten.
