Europees Mediakunst Festival
Om ons in de wereld te oriënteren, staan we er zintuiglijk en perceptueel mee in contact. We tasten de wereld af met onze zintuigen en passen zo ook onze nabijheid en afstand tot anderen aan. In films, installaties, geluidswerken, performances en gesproken bijdragen verkent de thematische focus van dit jaar, Feelers, Sensors, de rol van zintuiglijke waarneming in de menselijke en niet-menselijke ervaring van de wereld en hoe een technologisch versterkt sensorium de oriëntatie en interactie in de wereld verandert, waardoor deze op een andere manier deelbaar en communiceerbaar wordt.
We zien een toenemende privatisering van de ruimte, die zich ook manifesteert in onze zintuiglijke relatie tot de wereld, bijvoorbeeld wanneer we noise cancelling gebruiken om onszelf te isoleren van storende externe prikkels. Online communicatie en "slimme" of "gevoelige" technologieën veranderen de manier waarop we via onze zintuigen met elkaar omgaan en roepen de vraag op welke vormen van insluiting of vervreemding ze bevorderen. Tegelijkertijd kunnen formats in de fysieke ruimte - van groepsmeditaties tot demonstraties - zintuiglijke en emotionele ervaringen gemeenschappelijk maken of organiseren.
Tot slot, welke uitdaging vormt het bewustzijn van andere levende wezens voor het menselijk zelfbegrip en de verantwoordelijkheid voor hun leefomgeving? Wat of wie wordt waargenomen, publiekelijk gezien of gehoord is een politieke kwestie. Hoe kan lijden dat het vermogen van het individu om waar te nemen te boven gaat of de spraak verlamt communicabel blijven? Hoe kunnen we gevoeligere antennes en eerlijkere sensoren ontwikkelen?
Er worden een tentoonstelling en drie filmprogramma's gemaakt voor de thematische focus, die zullen worden begeleid en interactief uitgebreid met andere live formats zoals optredens, workshops en lezingen. Ze zijn bedoeld als ruimtes voor ontmoetingen en uitwisseling.
Beschrijvingen en biografieën van de curatoren
Inga Seidler - Tentoonstelling De tentoonstelling gaat over de mogelijkheden en grenzen van zintuiglijke waarneming en de omgevingen die daardoor ontstaan. Behalve naar de menselijke zintuigen wordt ook gekeken naar de waarnemingsvermogens van planten en dieren en naar machinale waarneming. In de context van kunstmatige intelligentie verwijst deze term naar het vermogen van computers om zintuiglijke informatie zodanig op te nemen en te verwerken dat het lijkt op de menselijke perceptie van de wereld. De werken in de tentoonstelling roepen met name vragen op over de rol die technologie (zou kunnen) spelen in de context van perceptie, ervaring en het creëren van betekenis.
Inga Seidler houdt zich al vele jaren als curator bezig met digitale cultuur en mediakunst. Tot haar huidige activiteiten behoren tentoonstellingen en programma's voor het EMAF, Kassel Dokfest en het Goethe Instituut. Ze is bestuurslid van anorak e. V. en maakt deel uit van verschillende adviescommissies en jury's.
Jamie Crewe - Filmprogramma In Tell My Horse: Voodoo and Life in Haiti and Jamaica (1938) vertelt de Amerikaanse schrijfster, antropologe en filmmaker Zora Neale Hurston over Haïtianen die worden "bereden" door Guedé, een "god van de spot". Door haar mond zegt Guedé: "Vertel het mijn paard", en gaat over tot spectaculair misbruik en gedrag. Zijn paarden vloeken, belasteren hun heersers, steigeren en galopperen, besprenkelen hun ogen met rum of storten zich in de dood. Als spreekbuis van hun god kunnen ze dingen zeggen of doen die ze onbereden niet zouden kunnen. Zonder spraak vinden mensen of paarden - geest of lichaam - andere vormen van expressie: geen stilte is permanent.
Jamie Crewe is een prachtige bronzen figuur met een gepolijst cocottehoofd. Ze groeide op in het Peak District in Engeland en woont momenteel in Glasgow, Schotland. Jamie reflecteert op beperkingen: de manier waarop mensen worden gevormd door hun cultuur, omgeving en relaties, en de dingen die daardoor van hen wegvallen.
Oraib Toukan - filmprogramma Is dit echt de prachtige Palestijnse dichter en schrijver Mahmoud Alshaer die vraagt: "Is dat mijn eigen mond die zegt: gas, meel, drinkwater, waswater, koffie, koekjes, qasef, zananah, tayarah, tonijn, bonen, kopje, batterij, internet, aansluiten, loskoppelen, oven, vuur, gist, zout, suiker, matrassen, lakens, kussen, tapijt?". Pijn in realtime overgebracht. Opdracht tab. Stilte. Voelers, sensoren------from waar in het lichaam moeten we erachter komen? Van deze aarde die het leven de moeite waard maakt, zegt Mahmoud Darwish. "Van de aarzeling van april, de geur van brood bij zonsopgang ... het begin van de liefde, mos op een steen." Dit programma richt zich op het hart als een fundamenteel zintuig - een orgaan wiens taak het is om te zien en te horen. Hiertoe worden werken over lijden gecombineerd met werken over verlangen. Uiteindelijk worden beide gepresenteerd als één en hetzelfde.
Oraib Toukan is kunstenaar, schrijver en docent. Ze publiceerde onder andere het boek Sundry Modernism (Sternberg Press, 2017) en de films Via Dolorosa (2021) en When Things Occur (2017). Ze promoveerde in Fine Arts aan Oxford University, Ruskin School of Art (2019).
Anna Zett - filmprogramma Audiovisuele media verbinden stippen in de eigen verbeelding met stippen in de verbeelding van andere mensen. Het netwerk van percepties, verhalen en symbolen dat zo ontstaat is, net als het geheugen in de individuele hersenen, geen realistisch beeld van de werkelijkheid. Het is een eigen werkelijkheid - een sociale droom. Welke rol speel ik als toeschouwer, hoeveel vrijheid krijg ik om deel te nemen aan het proces van deze associatie? Wat gebeurt er met mij op het moment van ontvangst, wat laat ik toe, wat wijs ik af? Het programma vat filmmaken en filmkijken op als een participerende, poëtische praktijk, gedreven door het verlangen naar verbinding en gesteund door de overtuiging dat een gedeelde werkelijkheid voortdurend opnieuw ontstaat tussen individuele gewaarwordingen en percepties.
Anna Zett is kunstenaar en auteur. Haar analytische en emotionele praktijk bevraagt dominante structuren en schept ruimte voor open dialoog, persoonlijke ervaring en vrije associatie. Dit resulteert in films, boeken, hoorspelen, installaties en participatieve live formats die worden getoond in een internationale kunstcontext en op festivals.
We zien een toenemende privatisering van de ruimte, die zich ook manifesteert in onze zintuiglijke relatie tot de wereld, bijvoorbeeld wanneer we noise cancelling gebruiken om onszelf te isoleren van storende externe prikkels. Online communicatie en "slimme" of "gevoelige" technologieën veranderen de manier waarop we via onze zintuigen met elkaar omgaan en roepen de vraag op welke vormen van insluiting of vervreemding ze bevorderen. Tegelijkertijd kunnen formats in de fysieke ruimte - van groepsmeditaties tot demonstraties - zintuiglijke en emotionele ervaringen gemeenschappelijk maken of organiseren.
Tot slot, welke uitdaging vormt het bewustzijn van andere levende wezens voor het menselijk zelfbegrip en de verantwoordelijkheid voor hun leefomgeving? Wat of wie wordt waargenomen, publiekelijk gezien of gehoord is een politieke kwestie. Hoe kan lijden dat het vermogen van het individu om waar te nemen te boven gaat of de spraak verlamt communicabel blijven? Hoe kunnen we gevoeligere antennes en eerlijkere sensoren ontwikkelen?
Er worden een tentoonstelling en drie filmprogramma's gemaakt voor de thematische focus, die zullen worden begeleid en interactief uitgebreid met andere live formats zoals optredens, workshops en lezingen. Ze zijn bedoeld als ruimtes voor ontmoetingen en uitwisseling.
Beschrijvingen en biografieën van de curatoren
Inga Seidler - Tentoonstelling De tentoonstelling gaat over de mogelijkheden en grenzen van zintuiglijke waarneming en de omgevingen die daardoor ontstaan. Behalve naar de menselijke zintuigen wordt ook gekeken naar de waarnemingsvermogens van planten en dieren en naar machinale waarneming. In de context van kunstmatige intelligentie verwijst deze term naar het vermogen van computers om zintuiglijke informatie zodanig op te nemen en te verwerken dat het lijkt op de menselijke perceptie van de wereld. De werken in de tentoonstelling roepen met name vragen op over de rol die technologie (zou kunnen) spelen in de context van perceptie, ervaring en het creëren van betekenis.
Inga Seidler houdt zich al vele jaren als curator bezig met digitale cultuur en mediakunst. Tot haar huidige activiteiten behoren tentoonstellingen en programma's voor het EMAF, Kassel Dokfest en het Goethe Instituut. Ze is bestuurslid van anorak e. V. en maakt deel uit van verschillende adviescommissies en jury's.
Jamie Crewe - Filmprogramma In Tell My Horse: Voodoo and Life in Haiti and Jamaica (1938) vertelt de Amerikaanse schrijfster, antropologe en filmmaker Zora Neale Hurston over Haïtianen die worden "bereden" door Guedé, een "god van de spot". Door haar mond zegt Guedé: "Vertel het mijn paard", en gaat over tot spectaculair misbruik en gedrag. Zijn paarden vloeken, belasteren hun heersers, steigeren en galopperen, besprenkelen hun ogen met rum of storten zich in de dood. Als spreekbuis van hun god kunnen ze dingen zeggen of doen die ze onbereden niet zouden kunnen. Zonder spraak vinden mensen of paarden - geest of lichaam - andere vormen van expressie: geen stilte is permanent.
Jamie Crewe is een prachtige bronzen figuur met een gepolijst cocottehoofd. Ze groeide op in het Peak District in Engeland en woont momenteel in Glasgow, Schotland. Jamie reflecteert op beperkingen: de manier waarop mensen worden gevormd door hun cultuur, omgeving en relaties, en de dingen die daardoor van hen wegvallen.
Oraib Toukan - filmprogramma Is dit echt de prachtige Palestijnse dichter en schrijver Mahmoud Alshaer die vraagt: "Is dat mijn eigen mond die zegt: gas, meel, drinkwater, waswater, koffie, koekjes, qasef, zananah, tayarah, tonijn, bonen, kopje, batterij, internet, aansluiten, loskoppelen, oven, vuur, gist, zout, suiker, matrassen, lakens, kussen, tapijt?". Pijn in realtime overgebracht. Opdracht tab. Stilte. Voelers, sensoren------from waar in het lichaam moeten we erachter komen? Van deze aarde die het leven de moeite waard maakt, zegt Mahmoud Darwish. "Van de aarzeling van april, de geur van brood bij zonsopgang ... het begin van de liefde, mos op een steen." Dit programma richt zich op het hart als een fundamenteel zintuig - een orgaan wiens taak het is om te zien en te horen. Hiertoe worden werken over lijden gecombineerd met werken over verlangen. Uiteindelijk worden beide gepresenteerd als één en hetzelfde.
Oraib Toukan is kunstenaar, schrijver en docent. Ze publiceerde onder andere het boek Sundry Modernism (Sternberg Press, 2017) en de films Via Dolorosa (2021) en When Things Occur (2017). Ze promoveerde in Fine Arts aan Oxford University, Ruskin School of Art (2019).
Anna Zett - filmprogramma Audiovisuele media verbinden stippen in de eigen verbeelding met stippen in de verbeelding van andere mensen. Het netwerk van percepties, verhalen en symbolen dat zo ontstaat is, net als het geheugen in de individuele hersenen, geen realistisch beeld van de werkelijkheid. Het is een eigen werkelijkheid - een sociale droom. Welke rol speel ik als toeschouwer, hoeveel vrijheid krijg ik om deel te nemen aan het proces van deze associatie? Wat gebeurt er met mij op het moment van ontvangst, wat laat ik toe, wat wijs ik af? Het programma vat filmmaken en filmkijken op als een participerende, poëtische praktijk, gedreven door het verlangen naar verbinding en gesteund door de overtuiging dat een gedeelde werkelijkheid voortdurend opnieuw ontstaat tussen individuele gewaarwordingen en percepties.
Anna Zett is kunstenaar en auteur. Haar analytische en emotionele praktijk bevraagt dominante structuren en schept ruimte voor open dialoog, persoonlijke ervaring en vrije associatie. Dit resulteert in films, boeken, hoorspelen, installaties en participatieve live formats die worden getoond in een internationale kunstcontext en op festivals.