Je vindt me in de tuin
De planten spreken: kun je dat horen? Onze bladeren in de wind, het knisperen van onze takken, het kraken als onze wortels bewegen. Het rimpelt, zoemt, ritselt. Je ademt in - je ademt uit. Oh, denk je, wat is de natuur mooi. Maar dat zijn we niet. Wij zijn niet "natuur" - net zo min als jij dat bent. Want je vindt ons in de tuin en deze tuin is ons theater. We hebben hier allemaal een taak, een plaats die ons is toegewezen. We vertegenwoordigen, treden op, spelen. En als je naar ons kijkt en denkt "natuur", voelen we een vleugje trots. We hebben alles goed gedaan, jullie hebben ons erkend voor wat we horen te zijn. Je hebt onze aanspraak geaccepteerd. Je loopt langs ons, je stopt, je kijkt. Soms, heel even, hebben we het gevoel dat we - jij en wij - elkaar herkennen. Elkaar ontmoeten zonder minachting en zonder schaamte en beseffen dat we samen in dezelfde wereld leven. We maken deel uit van deze aanwezigheid, van dit systeem. Nu begint een zoektocht. Een gedeelde zoektocht naar empathie voor wezens buiten jullie soort en voor het collectieve bewustzijn dat systematisch uit ons allemaal is getraind. Jullie hebben geoefend in het opmerken van onze aanwezigheid en het serieus nemen ervan. Jullie willen het efficiënte systeem van deze wereld herontdekken, het systeem van onderlinge verbondenheid. Een radicale poging om onze relatie met elkaar te heroverwegen. Wij zijn er klaar voor. Je weet waar je ons kunt vinden. Het Stadtensemble Generationen in samenwerking met "40 Jahre Botanischer Garten", in netwerk met de Hogeschool Osnabrück, met auteur Sophie Schollek en andere denkers die vragen over auteurschap altijd als collectief werk opvatten. Een project in het kader van CircleZeit.