Het oudste gebouw van de stad, dat dateert uit 1644, kan terugkijken op een rijke geschiedenis.
Het gebouw, dat nu bekend staat als de "Alte Posthalterei", is een van de weinige oude huizen die de brand in Melle in 1720 hebben overleefd, die tweederde van Melle in puin legde, voor velen ontbering en ellende veroorzaakte en ongeveer 500 mensen tijdelijk dakloos maakte.
Het huis, dat in 1644 werd gebouwd als eenvoudige boerderij met eenvoudige vakwerkgevels, heeft vier verdiepingen en is ontworpen door Edewin Plohr en Agnes Bening, zoals te zien is aan de balken boven de planken deur. Het huis overleefde de brand in Melle in 1720 en in de 18e eeuw, toen er na de brand niet genoeg ruimte meer was, kreeg het twee erkervormige veranda's aan de voorkant die uitkijken op de Haferstraße. Aan het begin van de 19e eeuw (Franse periode) werd het gebruikt als postkantoor. In de loop der tijd veranderde het meerdere keren van eigenaar en daarmee ook van de Kramer-winkels op de begane grond.
In 1986 kocht de stad Melle het onder monumentenzorg vallende pand. De impuls voor de renovatie kwam van de Kreissparkasse Melle, die in 1986 500.000 DM schonk voor de renovatie van het cultuurhistorisch waardevolle gebouw. De deelstaat Nedersaksen stelde ook fondsen ter beschikking om het gebouw te renoveren tot een cultureel centrum, een "Huis van Ontmoeting".
Het huis werd in 1988 voltooid. Nu werd er gezocht naar een gedenkwaardige naam. De gekozen naam was "Alte Posthalterei". Dit gebouw zou tientallen jaren lang het postkantoor van Melle hebben gehuisvest - exacte data zijn helaas niet beschikbaar. De taken van de postmeester werden toegewezen door de heersende autoriteit en omvatten het recht om brieven of pakketten voor het postkantoor in ontvangst te nemen en uit te geven, de plicht om paarden en rijtuigen voor de 'reizende post' ter beschikking te stellen en mogelijk accommodatie en maaltijden voor mensen die met postkoetsen reisden.
Heden ten dage wordt het onder monumentenzorg vallende gebouw - dat tussen 1986 en 1988 ingrijpend werd gerenoveerd - gebruikt voor tentoonstellingen, lezingen, seminars, lezingen, matinées en kleine concerten, maar ook voor bruiloften in een heel bijzondere omgeving.
Het huis, dat in 1644 werd gebouwd als eenvoudige boerderij met eenvoudige vakwerkgevels, heeft vier verdiepingen en is ontworpen door Edewin Plohr en Agnes Bening, zoals te zien is aan de balken boven de planken deur. Het huis overleefde de brand in Melle in 1720 en in de 18e eeuw, toen er na de brand niet genoeg ruimte meer was, kreeg het twee erkervormige veranda's aan de voorkant die uitkijken op de Haferstraße. Aan het begin van de 19e eeuw (Franse periode) werd het gebruikt als postkantoor. In de loop der tijd veranderde het meerdere keren van eigenaar en daarmee ook van de Kramer-winkels op de begane grond.
In 1986 kocht de stad Melle het onder monumentenzorg vallende pand. De impuls voor de renovatie kwam van de Kreissparkasse Melle, die in 1986 500.000 DM schonk voor de renovatie van het cultuurhistorisch waardevolle gebouw. De deelstaat Nedersaksen stelde ook fondsen ter beschikking om het gebouw te renoveren tot een cultureel centrum, een "Huis van Ontmoeting".
Het huis werd in 1988 voltooid. Nu werd er gezocht naar een gedenkwaardige naam. De gekozen naam was "Alte Posthalterei". Dit gebouw zou tientallen jaren lang het postkantoor van Melle hebben gehuisvest - exacte data zijn helaas niet beschikbaar. De taken van de postmeester werden toegewezen door de heersende autoriteit en omvatten het recht om brieven of pakketten voor het postkantoor in ontvangst te nemen en uit te geven, de plicht om paarden en rijtuigen voor de 'reizende post' ter beschikking te stellen en mogelijk accommodatie en maaltijden voor mensen die met postkoetsen reisden.
Heden ten dage wordt het onder monumentenzorg vallende gebouw - dat tussen 1986 en 1988 ingrijpend werd gerenoveerd - gebruikt voor tentoonstellingen, lezingen, seminars, lezingen, matinées en kleine concerten, maar ook voor bruiloften in een heel bijzondere omgeving.