Olafur Eliasson, "Het roterende park", 2000
Rechthoekige draadkooien gevuld met brokken van verschillende afmetingen van de lokale zandsteen worden op elkaar gestapeld om zo gebogen wandelementen te vormen. De zes muren zijn gerangschikt volgens een exact geometrisch systeem. Ondanks de open vorm met precies op het noorden en het zuiden georiënteerde ingangen, lijkt de spiraalstructuur een middelpunt van een besloten ruimte te omcirkelen zonder naar buiten te kijken.